Jubileum

Vandaag ben ik 25 jaar in dienst van de overheid.
Is dat een felicitatie waard?
Op school is er nu niets aan gedaan, geen felicitatie of wat dan ook.
Dat is wel erg kaal vindt mijn echtgenoot.
Vandaar dat er een mooie bos bloemen thuis stond.




Eenmaal per schooljaar worden de jubilarissen van dat schooljaar in het zonnetje gezet.
Dat is op de vrijdagmiddag voor de voorjaarsvakantie.
Zonder familie, maar met een goede warme lunch en de onvermijdelijke toespraken.
Voor mij hoeft dat niet.
Last het maar aan mij voorbij gaan.

P.s. Er zat wel een bonus vast aan dit jubileum.
Komt altijd goed van pas.

Frustratie

Dan heb je eindelijk een goed werkend programma voor de leerlingenadministratie, maar dan laat de server het afweten.
En niet zo maar een server, maar een op afstand.
Het programma is namelijk webbased, dat wil zeggen dat het via internet continue gegevens uitwisseld.
Nu is er dus met de aansturing iets mis.
Wij zijn niet de enige school die daar last van heeft.
Een heleboel scholen in Nederland gebruikt dit programma!
Dan zou je toch denken dat het probleem snel opgelost wordt.
Ze kunnen niet vinden wat het probleem is.
Gevolg: niet mogelijk om leerlingen aan te nemen.
Niet mogelijk om de aanwezigheid van de leerlingen te controleren.
Niet mogelijk om huiswerk op te geven.
Niet mogelijk om een dagrooster te maken.
Nog een heleboel meer dingen zijn niet mogelijk.
Met andere woorden: er loopt nu veel mis.
Het is af en toe een chaos.





Vanmiddag ben ik maar wat vroeger gestopt, van werken kwam toch niet veel.
Er is een maal in de maand een bijeenkomst van de 50+ ers en de gepensioneerden van onze school in een gezellig bruin cafe.
Daar moest ik vandaag naar toe om de ontbrekende email adressen te krijgen van een aantal van hen.
Ook om de pensionarissen bij te praten over alle veranderingen op school.
Deze lui blijven zeer geïnteresseerd en betrokken bij hun oude werkkring.





Daarna snel naar huis om echtgenoot en kleinkinderen eten te geven.
Dochter en schoonzoon zijn bezig om het plafond in de douche te vervangen.
Dit moet gebeuren voor vrijdag.
Vrijdag worden er foto's van hun huis gemaakt zodat het te koop gezet kan worden.
Dan moet alles er spik en span uitzien.

Fort Breendonk

Op zijn verjaardag heeft mijn echtgenoot van onze dochter een bon gekregen om een dag naar fort Breendonk in België te gaan.





Fort Breendonk was in de oorlogsjaren een concentratiekamp waar verzetsmensen, politieke gevangenen en geallieerde piloten gevangen werden gezet, gemarteld en gefusilleerd

Omdat het een geïsoleerd fort is, is het in de oorspronkelijke staat bewaard gebleven.












Je krijgt een apparaatje die je de hele geschiedenis tijdens WO-II verteld.
Geen fraai verhaal natuurlijk.
Wel de moeite waard om een keer gezien te hebben.




Hier de plaats waar de gevangenen vastgebonden en vermoord werden.
In de palen zitten nog de kogelgaten.

Voor meer informatie: www.breendonk.be



Daarna moest de kleinzoon nog even laten zien dat hij al kan lopen met behulp van zijn "vliegloopwagen".

Lukt het wel of niet?

Laatste poging.




Zo zien
de vingertjes van Luc er nu uit.

3x is scheepsrecht

Nog een keer: tegenstellingen

Tegenstelling?

Stagiaires

Op onze middelbare school voor voortgezet onderwijs krijgen kinderen van 12 t/m 18 les in een aantal vakken waar ze in hun latere leven op terug kunnen vallen of misschien iets mee gaan doen.
We zijn een opleidingsschool. Niet alleen voor deze leerlingen maar ook voor de volgende generatie docenten en administrateurs.



Voor zo'n kleine school, 745 leerlingen, hebben we relatief veel stagiaires, 12 tot nu toe.
Dat kunnen er nog meer worden. Voor de vakken Nederlands, Frans, natuur- en scheikunde en aardrijkskunde heeft zich nog niemand gemeld.
Aanvragen voor de andere vakken en voor op de administratie komen wekelijks binnen.
En dan zijn ze in Den Haag bang dat er niet voldoende docenten klaar staan om het stokje over te nemen!
Of is onze school een uitzondering op de regel?
Kleinschalig, aandacht voor de individuele leerling, duidelijke regels, goede begeleiding, maar vooral gezellig, fijne collega's, knus maar toch functioneel ingericht.


Maar al die stagiaires zorgen wel voor veel extra werk voor mij.
Allemaal moeten ze een benoeming krijgen, diverse papieren overleggen en andere weer ondertekenen.
Ze moeten een schoolgids krijgen, toegangscodes voor gebouw en computers, een postvak, sleutels en ga zo maar door!
Och ja, werk hebben is geen kunst! Werk houden wel.
En aan werk geen gebrek!

Leven

Of juist het tegenovergestelde?
Vandaag kwam er een envelop met een donker randje binnen.



Na opening is het een overlijdensbericht van een nicht.
Veel te jong, 52 jaar, gestorven aan kanker.
Ze heeft rust nu haar einde is gekomen.
Voor de achterblijvers breekt een droevige tijd aan.





Een collega heeft woensdag de uitslag gekregen na chemokuren.
De tumor is niet geslonken. Verdere behandeling wordt gestaakt.
Hoe lang zal ze het nog volhouden?
Ze is 44 jaar. Niet getrouwd, geen kinderen, wel familie en veel behulpzame vrienden en collega's.
Dan kan je alleen maar hopen dat er een goede pijnbestrijding is en de weg niet al te lang meer zal zijn.

De wens van Marie-Louise om van iedere dag te genieten van het leven zulken we proberen zo goed mogelijk waar te maken.
Je was een gezellige meid, altijd in voor een praatje en een lolletje.

Renovatie

Het afdak in e achtertuin is aan vervanging toe. Door het gewicht van sneeuw en regen is het behoorlijk door gaan hangen. Zo erg dat het en volgende winter met veel sneeuw misschien zou kunnen gegeven. Dat risico willen we niet nemen. Bovendien moet het iets groter worden om de uitdijende familie, in omvang niet in aantal, te kunnen herbergen. Dit weekend is er droog weer voorspeld dus maken we een aanvang. Eerst een gat boren om het water er af te laten lopen. Er staat heel veel water op en het duurt wel even voordat dit weggelopen is. Het is niet bij te houden het op te vangen met gieter en emmer met als gevolg dat de stoep eronder blank staat. Gelukkig trekt het snel weg en de stoep is gauw droog met dit lekkere weer.



Dan de randen los schroeven en het dakleer verwijderen. Dat ligt vol vergane bladeren, mos en nog andere viezigheid. Mijn taak is om dit dakleer zo klein te maken dat het in vuilniszakken past.

Een vies werkje!





Dan de platen losschroeven en er af halen.





Deze platen zijn zwaar!













Vervolgens moeten de platen klein gezaagd worden zodat ze straks, over een tijdje, in een container afgevoerd kunnen worden.











Klus geklaard! Even uitrusten.






Het frame kan voorlopig blijven staan.




Eerst moet er nog bedacht worden wat we precies willen, dan kan er een tekening van dat nieuwe afdak worden gemaakt.
In het voorjaar kan het dan geplaatst worden.

Genezingsproces

Vandaag moest het verband weer verwisseld worden. Het wordt bijna een routine.
De kleine man laat het nu allemaal toe. Hij lijkt geen pijn meer te hebben.



Het zwarte is de nagel. Schoon gaas er op, verband er om heen en dan weer in het gips. Nog een paar weken en dan mag de pin er uit.

Op bezoek

Vanmorgen ben ik al vroeg naar ma gereden. Het is te lekker weer om binnen te blijven zitten.
Een bestemming is snel gevonden.
Ma wil graag een keer naar Thea en Henk.
Thea is een nicht van haar die ze al en tijd niet meer gezien heeft.
Op goed geluk rijden we er naar toe.
Als ze niet thuis zijn, dan hebben we toch een mooie autorit gehad door het Brabantse land.
Ze zijn wel thuis en we zijn van harte welkom.
Ze wonen heel mooi, midden in het dorp.
Met een grote tuin.


En en fijne serre aan het huis.
Het is daar goed toeven.



Onder het genot van koffie en koek komen er foto albums tevoorschijn. Aan de hand van oude foto's komen er verhalen los. Over de broers en zussen van opa en oma. De festiviteiten daar om heen. Zoals het 25 jarige jubileum van tante Lien in het bejaardenhuis. Of het zoveel jarige priesterschap van heeroom.
De oorlog en het bombardement van de kerk in Vinkel.
Het ouderlijk huis van oma, afgebrand maar op dezelfde plek een ander neergezet waar nog steeds familie woont, enzovoort.
Het was heel leuk. Bedankt Thea en Henk voor de leuke dag.



Voor iedereen krijgen we de hartelijke groeten mee.
Oh ja, en een trouwfoto waarop Thea, Tiny en Marijke staan als bruidsmeisjes bij de bruiloft van pa en ma. Die zal ik in scannen. Ze zouden dit jaar 64 jaar getrouwd zijn vertelde ma.