zondag 28 juli 2013

King Arthur

In Tintagel staat de ruïne van het kasteel waar heel lang geleden Arthur Pendragon, de latere koning Arthur, geboren is.




Ik heb de klim ondernomen. De weg er naar toe is niet meer zoals in vroeger dagen.
Toen liep er een brug naar toe.
Tegenwoordig is er een trap, een heel steile met hoge treden, die er naar toe leidt.
Je hebt een mooi uitzicht vanaf boven. Dat maakt de klim meer dan goed.




De grot van Merlijn, de magiër, is er ook.




Jammer genoeg begon het boven te waaien en te regenen.
Daardoor werd de weg naar beneden bemoeilijkt.
Een familie uit Duitsland had een plekje om te schuilen gevonden.





Er was een hele groep kinderen die uitleg kregen van hun begeleider.
Hij wist er een spannend verhaal van te maken gebaseerd op de legende van koning Arthur en de ridders van de ronde tafel.

Hier nog een foto van bovenaf genomen. Dan krijg je een idee van de hoogte.




Hotel, Inn of Bed & Breakfast?

Bij het boeken van deze reis hebben we er op gelet dat we zouden overnachten in Inn's.
Dat zijn gelegenheden waar je 's-avonds ook kunt eten en aan de bar iets te drinken kunt krijgen.
In Penzance kwamen we terecht in het Carlton Hotel.





What's in a name.
Het mag de naam hotel eigenlijk niet hebben.
Het lijkt meer op een hostel.
Dat is een goedkope overnachtingsetablissement.
Je hebt er kamers.
En er wordt in de ochtend voor ontbijt gezorgd in een zaaltje.
Verder is er niets bij!

Gelukkig is Penzance een grote stad waar veel cafeetjes en pubs en restaurants zijn.
Bovendien is het mooi droog weer.

We hebben het plaatsje rondgelopen.
Daarbij hebben we ontdekt dat we in het niet toeristische deel zitten.







Langs het strand gelopen.




En 's-avonds lekker gegeten bij een Thais restaurantje.
En dan op baar het volgende adres.

vrijdag 26 juli 2013

Het einde van?

We zijn vandaag in Land's end geweest.
Dat is het meest westelijke puntje van Engeland.





Er wordt hier voor alles entree gevraagd.
Nu was het voor het parkeerterrein.
Er is er maar een en daar moet je gebruik van maken!

Dit stukje Engeland is heel mooi.
Echt de moeite waard.










Natuurlijk hebben we hier ook van de echte zelfgemaakte Cornish Pastie geproefd.
De spechten kwamen de kruimels opruimen.





Daarna zijn we naar de noordkust van deze zuid-west punt gereden: St. Ives.
Dat is een echt toeristenplaatsje dat onderaan een berg ligt.
Bergen liggen er hier volop.
Cornwall lijkt daarin heel veel op Oostenrijk.
Bovenaan de top was de parkeerplaats, waar natuurlijk voor betaald moest worde.
Je kan dan gelukkig met een pendelbus naar beneden.
Om te lopen is het te stijl.
Vooral in deze hitte, 25*.





Omdat het eb is is er en heel breed strand, waar heel veel mensen gebruik van maken.
Ook wordt er veel gegeten.
De meeuwen zijn hier dol op.
Ze pikken het voedsel gewoon uit je handen als je het niet afdekt.



We hebben ons in een pub de verfrissingen goed laten smaken.





donderdag 25 juli 2013

Pech

Het verkeer in Engeland rijd, voor ons gevoel, aan de verkeerde kant van de weg.
Dat is lastig.
Je hebt geen goed uitzicht naar rechts omdat daar de bijrijder, in dit geval mijn echtgenoot, zit.
(Tijdens de vakanties rijd ik meestal.)
En omdat er hier veel rotondes zijn en het verkeer op de rotonde altijd voorrang heeft moet je vaak naar rechts kijken.
Ook om in te kunnen halen moet je naar rechts kijken of er geen auto naast je zit of net aan het inhalen is.

Na een paar dagen lukt dit aardig.
Ook het rijden op de smalle kronkelige weggetjes waar je geen zicht hebt op een bocht naar links heb ik al aardig onder de knie.

Maar helaas, onderweg naar de volgende bestemming moest er ingevoegd worden op een grotere autoweg.
Ik sta klaar om in te voegen en dan krijgt de auto een duw van achteren.
Een Engelsman is er pardoes tegenaan gereden.
Waarschijnlijk heb ik te lang geaarzeld, maar hij heeft dus niet op tijd geremd.
Hij biedt zijn verontschuldigingen aan en adresgegevens worden uitgewisseld.
Voor de verzekering.
Maar nu zitten we dus wel met een deuk in de achterkant van de auto.
Gelukkig ging het niet zo hard.
De achterklep sluit nog goed.




Aangekomen in Penzance heb ik toch de verzekering maar gebeld.
Ook al hebben we naam en adres van de dader, leek me dat toch raadzaam.
Hij heeft hij wel meteen verklaard schuldig te zijn.
Of dat helpt?

In zo'n geval is een mobieltje makkelijk.
Ik heb foto's van de auto van de dader, de omstandigheid en van de schade aan onze auto gemaakt.
De verzekeringsagent wil deze graag ontvangen om een en ander in werking te zetten.
Na thuiskomst zullen we wel zien hoe het opgelost gaat worden.
Het belangrijkste is dat er geen persoonlijk letsel is en dat we de reis gewoon kunnen vervolgen.




We zitten nu in een kamer met uitzicht op zee.
Lekker toch?
En het is nog steeds mooi weer!



woensdag 24 juli 2013

Wandeling

Vandaag hebben we een wandeling gemaakt door de Lydford Gorge.
Dit is een kloof in de buurt van het plaatsje Lydford.
De weg er naar toe was al een belevenis.
Eenbaans wegen waar telkens om de bocht toch een tegenligger aan komt.
En daarbij een helling van 9%.
Fietsers die met een rotvaart de helling afkomen.
De kloof bevat aan de ene kant een waterval, the white lady (de witte dame), en aan de andere kant the devils gulch (de duivels draaikolk).
En een lang stijl wandelpad en af en toe heel smal loopt van de een naar de ander.
Het is alles bij elkaar een hele klim.
Een aantal foto' s van onderweg staan hieronder.




Een overzichtskaart van de kloof.








The white lady.








The devils gulch.




Met naast de paaltjes een afgrond van zo'n 30 meter.





'S-avonds in het hotel gaat het brandalarm,
De gasten zijn snel beneden.
Wij ook.
Het is een vals alarm.

dinsdag 23 juli 2013

Devon

Onderweg naar de volgende overnachting komen we door allerlei plaatsen.
We stoppen regelmatig om even de benen te strekken.
Je komt dan van alles tegen.

Een oud kerkje




Het strand waar veel fossielen worden gevonden





Met een soort museum. Op dat moment wordt er net een uitleg gegeven aan een groep kinderen en hun ouders.



Ze gaan daarna naar het strand met een hamer om te leren hoe ze fossielen moet zoeken en uit de steen hakken. En stenen liggen er hier genoeg.
Met en zonder fossiel.


Dan komen we aan bij de volgende Inn. The Cockshaven Manor.
In een klein plaatsje, maar met een lekkere keuken. Tenminste naar onze maatstaven.
We hebben er lekker gegeten.
Ook daar hebben we een goede kamer.
De kamer die het verste weg ligt in het oude gedeelte van the Manor, nummer 15.
We zijn nog even gaan kijken in een plaatsje in de buurt. Teighmouth.




Dat ligt op 3 km afstand. En aan de kust.
Ze hebben hier ook een pier met heel veel gokkasten en spelletjes.




En een mooi uitzicht. (Vanaf de pier).





St. Leonard

In de eerste Inn waar geboekt is is nog niet betaald.
Gelukkig hebben we de vouchers bij met de gegevens.
We krijgen kamer 211.
Een heel eind door gangen en trappen op.
Het is een ware doolhof.
Verder is het prima.
Goede ruime kamer met een lekker bed.
Dat moet je altijd maar weer afwachten.
Enige nadeel is dat er geen wifi is, dus geen internet en geen mogelijkheid om iets op de blog te zetten.
Ik schrijf iedere dag een stukje.
Zodra er ergens wifi is zal ik proberen er aan te denken om het er op te zetten.

De volgende dag vertrekken we vroeg naar Stonehenge.
Het is al om 9:00 uur open.
Er zijn dan nog niet te veel toeristen, dus kun je alles nog goed bekijken.
We krijgen een recorder mee die bij diverse punten uitleg geeft.
Heel interessant.










Deze foto's zijn ieder van een andere kant.
Per maand komt de zon op door een andere opening.
De stenen bovenop liggen vast met de zogenaamde pin/gat verbinding.
Hoe ze er ooit bovenop gelegd zijn is nog steeds een raadsel.

Daarna naar Salisbury.
Waar we onder andere de kathedraal bekeken hebben.










Om de binnentuin loopt een galerij waar vroeger de monniken liepen. In de galerij en de binnentuin staan nu beelden in een expositie.

Ook zijn we in Burley geweest, bij een appelboomgaard, waar we cider en appelsap gedronken hebben.





Burley ligt midden in het New Forrest, een groot natuurgebied.
Hier lopen de koeien en paarden vrij rond.





maandag 22 juli 2013

Veilg

We zijn goed aangekomen.
Geen oponthoud gehad.

We hebben bijna de hele dag geluisterd naar de Belgische radio.
De troonopvolging werd verslagen.
Je krijgt dan allerlei feitjes te horen over de oude en de nieuwe koning.




Maar ook over de troonzaal.
Waarom staan de tafels daar niet onder de kroonluchters?
Omdat het 150 jaar oude heel grote en zware lampen zijn.
Stel je eens voor dat ze naar beneden zouden vallen door metaalmoeheid of zo.
Dan heb je geen koning meer!




Of dat de huidige koning vroeger nooit thuis was om zijn kinderen mee op te voeden.
Hij was toen nog geen koning, maar de broer van.

En dat het heel emotioneel was, en druk.
En dat België helemaal geen koning wil!

De overtocht verliep soepel.
De route naar het hotel iets trager.
We konden het hotel zelf niet vinden, terwijl het aan de andere kant van de weg was!

Er is hier geen internet, dus het duurt ooit wat langer voordat ik iets op de blog kan schrijven.

dinsdag 16 juli 2013

Geocache

Met behulp van GPS coördinaten op zoek baar een schat.

Iemand verstopt op een bijzondere plaats, meestal in de natuur, een waterdichte doos met daarin een logboek, en verder evt. een aantal leuke voorwerpen (om te ruilen) en soms ook een wegwerpcamera.

Met GPS bepaalt hij de precieze coördinaten van de schuilplaats, die hij vervolgens publiceert op de Geocache-website www.geocaching.com. Anderen lezen die coördinaten en kunnen op zoek gaan naar de cache ('schat'). Vervolgens loggen ze hun bezoek op de speciale cache-pagina om hun bezoek kenbaar te maken.

Ook hier in de buurt liggen verschillende "schatten" verstopt.
Onlangs hebben we twee caches gelopen. Ook deze keer in een bosrijke omgeving.



Je krijgt het beginpunt. Aan de hand van aanwijzingen en puzzels ga je naar het volgende GPS coördinaat.
Je komt op plekken waar je normaal niet komt.
Ik wist niet eens van het bestaan van enkele mooie plekken.
Een schat hebben we uiteindelijk niet kunnen ontdekken.
We hebben op het eindpunt gezocht, maar niets kunnen vinden.

Een andere cache hebben we wel af kunnen maken.



De kleindochter heeft de schat, een koker, in haar hand.
Deze keer lag het bij en "schuinte" onder een steen.
Er zit een klein logboekje in waar je je naam (alias) en datum in noteert.
Vervolgens leg je deze schat of cache weer terug zoals je het gevonden hebt.
De volgende spoorzoekers kunnen dan ook op jacht naar de schat.

Een leuk tijdverdrijf en meteen lichaamsbeweging.
Je hebt ze in allerlei moeilijkheidsgraden.
Van makkelijk tot heel moeilijk.
Van korte tot heel lange.